Drukte in de studie, rust in de vrije tijd

Dag allemaal,

Zo snel alweer een blog?? Jep, er zijn namelijk nog maar enkele weken over, voordat ik Auckland hoop te verlaten en andere oorden ga verkennen. Omdat ik geen idee heb in hoeverre ik dan de mogelijkheid heb om op internet te komen, zal ik jullie nu proberen zo goed mogelijk op de hoogte te houden.

Woensdag, 1,5 week geleden, ben ik naar een concert geweest van het Auckland Philharmonia Orchestra in de Auckland Town Hall. Het concert was geen gewone voorstelling waarin het orkest een of meerdere klassieke stukken speelt, maar de dirigent nam de gasten mee hoe een heel klassiek stuk in elkaar steekt en hoe de overgangen plaatsvinden. Na ongeveer drie kwartier luisteren, meetellen op het ritme en precies tussen de tellen in klappen. Grappig om te zien hoeveel mensen met dat laatste eigenlijk moeite hadden. Maar dan was de gemiddelde gast denk ik ook wel 50 plus, dus hoeveel ritmegevoel kun je daar ook weer van verwachten, hè?

Na een paar werkdagen zijn Jonathon en ik op vrijdagmiddag rond 2 uur vertrokken, zodat we de dikke vakantiefiles vóór konden zijn. De maandag is namelijk de verjaardag van de Britse koningin en is een nationale vakantiedag, dus iedereen trekt de stad uit om elders te genieten van het hopelijk goede weer. Nou, dat goede weer is dus uit gebleven. Zaterdag was vooral erg bewolkt en zondag regende het de hele dag. Dit was echter wel goed om binnen te blijven en wat aan de studie te doen. Jonathons broer Jeff en een vriend, Chris, waren er ook het weekend, dus zaterdagavond hebben we met zijn vieren fanatiek een spelletje Risk gedaan. Ze hadden me al verteld (gewaarschuwd) voor de trash-talk die er over de tafel gaat en ik kan je vertellen, dat was er zeker. Super lachen wel, en ik was niet ver van winnen, maar we besloten op een gegeven moment (na ongeveer 5 uur...) op te houden en dan gaat het wie de meeste landen heeft en laat ik juist op dat moment de meeste landen hebben èn makkelijk aan te vallen zijn...

Afgelopen weekend was een weekend waarop we denk ik het minst aantal kilometers hebben gereden tijdens de weekenden die we samen, Jonathon en ik, hebben doorgebracht. Zaterdagochtend zochten we zijn broer Jeff op, die in Auckland verbleef (hij woont zelf in Hamilton), aangezien hij zaterdagnacht het vliegtuig naar Engeland zou pakken. Lekker uit geluncht met zijn drieën om vervolgens, met zijn tweeën naar de bouwmarkt en de supermarkt te gaan. Hier hebben we de nodige boodschappen gehaald en een doe-het-zelf, uitklapbaar, aan-de-muur-te-bevestigen waslijnrekgeval. Verdere instructies volgen zometeen. Eerst de verdere zaterdag vertellen, want die was zeker om te onthouden.

Aangezien er niet meer veel weekenden over zijn en ze zo gauw volgeboekt raken, maar deze niet, besloot ik om een verrassingsavondje te organiseren. Ik had doordeweeks al een boeking gemaakt voor het restaurant Orbit. Dit restaurant bevindt zich in de Sky Tower, het hoogste bouwwerk dat Nieuw Zeeland rijk is en midden in Auckland staat. Op elk toeristisch plaatje van de stad staat deze onmisbaar op vertoond. Google Auckland en wanneer je een piekgeval ziet, dat is ‘m. Prachtig uitzicht over de stad, eerst in daglicht en al gauw werd het donker en genoten we tijdens de maaltijd van alle lichtjes buiten.

Zondag was de dag om het wasrekgeval op te hangen. Denk je hierbij een frame in dat uiteindelijk 2.20 m x 1.20 m groot is, aan een (buiten-)muur wordt bevestigd en opklapbaar is. Aangezien Jonathon niet veel boormateriaal en gereedschap heeft, werd de hulp van een vriend ingeroepen die daar genoeg van had, aangezien hij kort geleden zijn hele huis heeft gebouwd.

Ik vind het altijd wel leuk om wat te klussen en uit te vinden hoe dingen in elkaar gezet moeten worden, maar Jonathon ondervindt daar minder plezier van. Daarom maakt hij dan ook graag van een doe-het-zelf project, een laat-het-door-een-vriend-doen-en-ik-supervise project, haha ;).

Na een mooi 1,5 uur klussen was het dan voor elkaar en zat het waslijngeval aan de muur! Als dank voor de hulp heb ik een stapel pannenkoeken gebakken, die er natuurlijk allemaal lekker in gingen. Het bezoek nog maar net weggezwaaid, was Jonathon zo trots op zijn nieuwe aanwinst, dat hij gelijk de net gewassen was eraan hing! Helaas ging het tijdens onze wandeling wat regenen, dus de was wilde vanwege het weer nog niet drogen, maar het ziet er in ieder geval goed uit!

Daarmee was wederom een weekend weer voorbij en brak de nieuwe week weer aan, waarin weer verslagen schrijven, analyses bestuderen en conclusies typen op zich liggen te wachten... -zucht-

Nog even doorbijten dan maar en met een paar weken genieten van de reis door het Zuidereiland van Nieuw Zeeland! De vliegticket voor de heenreis is al geboekt: ik vlieg op 4 juli van Auckland naar Wellington, daar wordt ik door Frank (jep buren, jullie kennen hem ;) van het vliegveld op gepikt en pak ik op 7 juli de ferry (veerboot) naar Picton, de eerste stad die ik op het zuidereiland aandoe. Lang zal ik er niet blijven, want ik heb voor dezelfde dag een busreis (omgerekende prijs ca. € 0,50) naar Kaikoura geboekt. Dan is het plan om van Christchurch met de trein naar Greymouth te reizen, waarbij ik een stop van ongeveer 2 nachten zal maken te Arthur’s Pass. Hier, temidden de bergen, zal ik vast en zeker mooie wandeltochten kunnen maken en bergruggen kunnen oversteken.

Dan heb ik voor 13 juli nog een busreis geboekt van Greymouth naar Queenstown (prijs € 1,-). Vanuit Queenstown heb ik meerdere ideeën voor bestemmingen die ik wel zou willen bereiken, namelijk de stad zelf natuurlijk (schijnt een overschot te hebben aan mogelijkheden voor bungyjumpen en al dat soort gekke dingen), de Routeburn (wandeltocht), Milford Sound (overnachting in onwijsprachtige baai/fjord), Glenorchy (een idyllisch en mooi stadje) en zo nog een paar.

Op 20 juli weer een busrit (€ 0,50), ditmaal van Queenstown naar Tekapo. Kort daarna zal ik afreizen naar Christchurch om van daaruit weer naar Auckland te vliegen, zodat ik nog een paar daagjes in Auckland kan doorbrengen....

Maarrrr... aan dat vertrek heb ik nog geen zin om aan te denken, want er gaat genoeg leuks aan vooraf! Dus voor die verhalen vooral blijven plakken en tot de volgende keer!

Groetjes en liefs!

Charon

PS: is de oranje voetbalgekte al uitgebroken in NL? Het is hier eigenlijk aangenaam rustig rondom voetbal, aangezien hier iedereen natuurlijk rugbygek is :)